كودكان در آتش جنگ‌های وحشیانه
غزه بین سال‌های 2007 تا 2021، چهار جنگ اسرائیلی علیه خود دید. این حقیقت شوم، به معنای آن است که کودکان 14ساله و کمتر از این سن (که 41 درصد از جمعیت 2 میلیونی غزه را در سال 2021 تشکیل می‌دادند)، زندگی خود را در جنگ‌های خونین سپری کرده‌اند، تمام عمرشان را در محاصره اسرائیلی‌ها و شرایط سختِ تمام‌نشدنی گذرانده‌اند و انواع مختلفی از آسیب‌های روانی را تجربه کرده‌اند. برخی از این شرایط طاقت‌فرسا عبارتند از:
- بحران آب: 97 درصد آب شیرین غزه آلوده است. عدم دسترسی به آب آشامیدنی سالم، یکی از دلایل اصلی بیماری و مرگ و میر کودکان در غزه است.
- فقر شدید: 64 درصد کودکان زیر 5 سال فلسطینی، طعم فقر و 69 درصد از آنان، ناامنی غذایی را چشیده‌اند. هم‌چنین، 35 درصد از این کودکان، به دلیل آسیب‌های روحی و روانی متعدد که بر آن‌ها وارد شده است، در معرض خطر عدم شکوفا‌شدن توانایی‌های خود هستند.
- تحصیل نامناسب: دو سوم مدارس غزه به دلیل کمبود کلاس در دو شیفت کار می‌کنند.
- آسیب روانی: دست‌کم 88 درصد از کودکان غزه که در یک مطالعه شرکت کرده‌اند، آسیب روانی را تجربه کرده‌اند.
تدوام زندگی غم‌بار کودکان ۱۴ ساله غزه زیر سایه هولناک ۴ جنگ، به شرح ذیل روایت شده است:
بدو تولد (سال۲۰۰۷): من یکی از همان بیش از ۷۰ درصد فلسطینی‌هایی هستم که در غزه به دنیا آمدم؛ همان‌هایی که خانواده‌هایشان پس از روز نکبت در سال ۱۹۴۸ (تشکیل دولت اسرائیل و اخراج فلسطینی‌ها) آواره شدند و در جایی خارج از وطن‌شان، پناه گرفتند. در سالی که من به دنیا آمدم، رژيم اسرائیل، محاصره غزه را از طریق زمین، هوا و دریا اعمال کرد و محدودیت‌های قبلی را تشدید نمود.
۲ سالگی (اولین جنگ؛ از دسامبر ۲۰۰۸ تا ژانویه ۲۰۰۹): من از حمله ۲۲ روزه اسرائیلی‌ها به غزه، جان سالم به در بردم. در این جنگ، نیروهای اسرائیلی، ۱۳۸۵ فلسطینی از جمله ۳۱۸ کودک را کشتند.
۵ سالگی (دومین جنگ؛ نوامبر ۲۰۱۲): من در حالی از حمله هشت‌روزه صهیونیست‌ها به غزه، جان سالم به در بردم که نیروهای اسرائیلی، ۱۶۸ فلسطینی را در غزه کشتند. از این تعداد، ۳۳ نفر کودک بودند.
۷ سالگی (سومین جنگ؛ جولای ۲۰۱۴): من در حمله پنجاه‌روزه اسرائیلی‌ها به غزه، زنده ماندم؛ اما نیروهای اسرائیلی، ۲۲۵۱ فلسطینی از جمله ۵۵۶ کودک را کشتند و بیش از ۱۵۰۰ کودک را یتیم کردند!
۱۱ سالگی (راهپیمایی «بازگشت»؛ از مارس ۲۰۱۸ تا دسامبر ۲۰۱۹): من به مدت دو سال با چشمان خودم شاهد حضور دسته‌جمعی مردم فلسطین برای اعتراض به محاصره بودم. طی این راهپیمایی‌ها که به «بازگشت» معروف شد، نیروهای اسرائیلی، ۲۱۴ معترض از جمله ۴۶ کودک را کشتند و نیز ۸۸۰۰ کودک را با گلوله‌های جنگی، گلوله‌های پلاستیکی و گاز اشک‌آور زخمی کردند.
۱۴ سالگی (چهارمین جنگ؛ مي ۲۰۲۱): من در حالی از یک حمله یازده‌روزه جان سالم به در بردم که نیروهای اسرائیلی، ۲۳۰ فلسطینی را طی آن کشتند. ۱۲ کودک از ۶۷ کودک کشته‌شده در این حملات، در برنامه بهبودی آسيب‌هاي رواني ناشی از جنگ قبلی شرکت داشتند؛ اما رژیم اسرائیل فرصت بهبودی کامل را به آن‌ها نداد!!! این خون‌ریزی‌های دیوانه‌وار، همان حقیقتی است که سماح جبر، رئیس واحد سلامت روان وزارت بهداشت فلسطین، چنین روایت کرده است: «در غزه، چیزی به اسم آسیب روانی پس از حادثه وجود ندارد؛ زیرا آسیب روانی تکراری و مداوم و مستمر است!»1
با اتفاقات یاد‌شده، کودکان غزه در معرض انواع سه‌گانه آسیب‌های روانی هستند. بحران آب، فقر شدید، بی‌بهرگی از حق تحصیل، محاصره و تجربه‌های ناخوشایند روانی، آسیب روانی مزمن را برای این کودکان در پی دارد؛ آسیبی که از رویدادهای ناراحت‌کننده طولانی و فراگیر نشأت می‌گیرد. هم‌چنین، پناهندگی و تجربه جنگ از بدو تولد، موجب آسیب روانی بین‌نسلیِ عده‌ای از کودکان غزه که والدینشان، رویدادهای آسیب‌زای جنگ را تحمل کرده و از آن جان سالم به در برده‌اند، می‌شود. علاوه بر این‌ها، وقوع چهار جنگ، کودکان غزه را در خطر آسیب روانی حاد قرار داده است؛ آسیبی که در نتیجه تحمل رویدادهای خاص بسیار ناراحت‌کننده رخ می‌دهد.1
بازداشت غیرقانونی كودكان
رژیم اسرائیل در بازداشت‌کردن فلسطینیان، حتی به کودکان هم رحم نمی‌کند، به گونه‌ای که بین سال‌های 2000 تا 2018، بیش از 8000 کودک فلسطینی دستگیر و در دادگاه‌های نظامی اسرائیلی، تحت تعقیب قضایی قرار گرفتند. اما این بی‌رحمی صهیونیست‌ها، هرگز نتوانسته است کودکان دستگیر‌شده فلسطینی را به مذلت بکشاند؛ بلکه آنان نیز مانند والدینشان، به مقاومت ادامه می‌دهند؛ همان چیزی که عهد تمیمی، دختر 16 ساله فلسطینی که توسط اسرائیلی‌ها دستگیر شده و 8 ماه را در زندان‌های آنان سپری کرده بود، گفته است: «ما باید مبارزات خود را به یکدیگر گسترش دهیم تا به همه بی‌عدالتی‌های جهان پایان دهیم. […] من آن‌هایی را که تحت ظلم هستند، به ادامه مقاومت‌شان تشویق می‌کنم.»2
بازگشت به مدرسه
یکی از لطمات سنگینی که طی اشغالگری‌های رژیم اسرائیل، به کودکان فلسطینی وارد آمده است، بی‌بهرگی آنان از رفتن به مدرسه و بازماندن از تحصیل است. جابه‌جایی پناهندگان فلسطینی و آواره‌بودن آن‌ها، تأثیر مخربی بر ادامه تحصیل فرزندان‌شان گذاشته است. 235650 پناهنده فلسطینی در داخل سوریه، 1600 نفر در ترکیه، 45000 نفر در لبنان، 1000 نفر در غزه، 6000 نفر در مصر و 8000 نفر در اردن جابه‌جا شده‌اند (تعداد پناهنده‌های فلسطینی جابه‌جاشده در مناطق تحت اشغال و کرانه باختری صفر است). مسأله تأثیر آوارگی بر تحصیل، درباره کودکان پناهنده فلسطینی در سوریه، به وضعیتی اضطراری تبدیل شده است؛ به گونه‌ای که دو سوم کودکان پناهنده فلسطینی در سوریه، به‌خاطر بسته‌شدن مدارس «اونروا» (UNRWA) از تحصیل بازمانده‌اند. تعداد این مدارس در سوریه، 118 تاست که تا سال 2012، 68 مدرسه به دلیل آسیب یا ناامنی بسته شده، 10 مدرسه به عنوان سرپناه اضطراری برای افراد آواره در نظر گرفته شده و فقط 40 مدرسه برای تحصیل کودکان فلسطینی گشوده است. کودکان فلسطینی بازمانده از تحصیل در سوریه، به لبنان و اردن و مدارس اونروا در این دو کشور می‌روند؛ به گونه‌ای که تا ژوئن 2013، 35 درصد از کودکان پناهنده فلسطینی که از سوریه به لبنان رفته‌اند، در مدارس اونروا ثبت‌نام کرده بودند. هم‌چنین، تعداد این افراد در اردن، از سال تحصیلی 2012 تا سال تحصیلی 2013 دو برابر شده بود.3
تولد در ایست بازرسی
یکی از ظلم‌های آشکار صهیونیست‌ها بر کودکان فلسطینی و مادران آن‌ها، شرایط نامناسب تولد آن‌هاست؛ به گونه‌ای که بین سال‌های 2000 تا 2005، 67 مادر فلسطینی مجبور به زایمان در ایست‌های بازرسی نظامی رژيم اسرائیل شدند که 36 نوزاد جان باختند. از سال 2005، نظارت منظمی بر تولد کودکان فلسطيني در ایست‌های بازرسی صورت نگرفته است. این در حالی است که موارد بیشتری از این زایمان‌ها در سال‌های بعد گزارش شده است، از جمله مواردی که در سال 2008 و 2009 اتفاق افتاد و شورای حقوق بشر سازمان ملل به آن‌ها اشاره کرد. بنابراین، اکنون، بسیاری از زنان فلسطینی در مناطق دورافتاده این سرزمین، به زایمان در خانه متوسل می‌شوند و یا در هفته‌های قبل از زایمان، به خانه‌های اقوام خود که در نزدیکی بیمارستان است، نقل مکان می‌کنند. گرچه، سازمان ملل از آموزش ماماها برای کمک‌رسانی به برخی از این زنان حمایت کرده است، اما این موضوع، به‌خاطر محدودیت‌های اسرائیلی بر رفت‌و‌آمد فلسطینی‌ها ناکام مانده است؛ مثلاً، تا ژوئن 2012، 542 مانع برای رفت‌و‌آمد فلسطینیان در کرانه باختری، از جمله 61 ایست بازرسی دائمی نظامی وجود داشت که برای بسیاری از فلسطینی‌های ساکن آن‌جا، دسترسی به بیمارستان بدون عبور از ایست بازرسی اسرائیلی‌ها غیرممکن بود.4
حبس غیرقانونی كودكان
رژیم اشغالگر قدس از به‌زندان‌افکندن فلسطینیان، حتی کودکان آنان، هیچ ابایی ندارد؛ به گونه‌ای که تا پایان سال 2017، 350 کودک فلسطینی در زندان‌های رژيم اسرائیل محبوس شدند.5
جدايي كودكان از خانواده
یکی دیگر از جنایات اسرائیل، جدا‌کردن کودکان فلسطینی از والدین آن‌هاست. طبق ضوابط رژيم اسرائیل، کودکان فلسطینی برای خروج از غزه مجاز هستند؛ ولی پدر و مادر اجازه چنین کاری را ندارند. طبق این ضابطه بیدادگرانه، 1821 کودک فلسطینی مجوز خروج بدون پدر و مادر دریافت کرده‌اند. هم‌چنین، برای 59 درصد از کودکان بیمار که برای درمان، از رژيم اسرائیل، مجوز خروج از غزه را درخواست کرده‌اند، مجوز خروج بدون پدر و مادر صادر شده است.6
یکی از هزاران خسارتی که اسرائیل به غزه وارد کرده در حوزه محیط زیست و اقتصاد این کشوره…
منابع
24,000 out of 67,000 Palestine refugee children attending UNRWA schools in Syria in the first half of 2013.Data on displacement of Palestine refugees from Syria provided by UNRWA as of 7 September 2013.
PA Ministry of Health, 2006. Annual Report 2005 (accessed on 18 January 2012)
UNHRC, 2009. The issue of Palestinian pregnant women giving birth at Israeli checkpoints: Report of the High Commissioner for Human Right (accessed on 18 January 2012)
UNHRC, 2010.The issue of Palestinian pregnant women giving birth at Israeli checkpoints: Report of the High Commissioner for Human Rights (accessed on 18 January 2012)
UNFPA, 2007. Checkpoints Compound the Risks of Childbirth for Palestinian Women (accessed 2 January 2013)
بدون دیدگاه