نسل‌کشی و آپارتاید اسرائیل علیه مردم فلسطین

نسل‌کشی فلسطينيان

رژیم اسرائیل سابقه‌ای طولانی در نسل‌کشی علیه ملت فلسطین دارد. نسل‌کشی، اصطلاحی است كه در سال ۱۹۴۴ توسط «رافائل لمکین» که یک یهودی لهستانی و پژوهشگر در رشته حقوق بود، تعریف شد. تعریف او، مبنای کنوانسیون پیشگیری و مجازات جنایت نسل‌کشی (CPPCG) که توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۱۹۴۸ تصویب شده بود، قرار گرفت.

طبق این کنوانسیون، حتی «انگیزه نسل‌کشی» هم جرم انگاشته می‌شود. متخصصان حوزه نسل‌کشی، اظهارات مقامات دولتی اسرائیل را بررسی کرده و اعلام کرده‌اند که آن‌ها «به ‌طور کامل از انگیزه نسل‌کشی حمایت می‌کنند.» در ادامه، به مواردی از این اظهارات که انگیزه نسل‌کشی شناخته شده، اشاره می‌شود:

«نه برق خواهد بود، نه غذا، نه سوخت؛ ما با حیوانات انسان‌نما می‌جنگیم و مطابق آن عمل می‌کنیم.» (یوآو گالانت، وزیر دفاع اسرائیل (۲۰۲۳))

«ما آن‌ها را با خاک یکسان خواهیم کرد؛ من به مردم غزه می‌گویم: اکنون از آن‌جا خارج شوید؛ زیرا قرار است در همه‌جا با تمام قوا وارد عمل شویم.» (بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل (۲۰۲۳))
«اکنون فقط یک هدف وجود دارد: نکبت! نکبتی که بر نکبت ۱۹۴۸ سایه افکند.» (آریل کالنر، عضو کنست اسرائیل (۲۰۲۳))
«مسئولیت این وضعیت با کل ملت فلسطین است.» (اسحاق هرتزوگ، رئیس‌جمهور اسرائیل (۲۰۲۳))
«پیروزی یعنی تعداد ساکنان غزه به صفر برسد!» (متن بنرهای نصب‌شده در شهرک‌های اسرائیلی (۲۰۲۳))
«تنها چیزی که باید وارد غزه شود، صدها تن مواد منفجره نیروی هوایی است، و نه کمک‌های بشردوستانه؛ حتی یک مثقال!» (ایتامار بن گویر، وزیر امنیت ملی اسرائیل (۲۰۲۳))
«تأکید بر تخریب و آسیب‌رساندن است، نه دقت.» (دانیل هاگاری، سخنگوی ارتش اسرائیل (۲۰۲۳))^۱

كدام قوم برتر است؟!
یکی از جنایاتی که رژیم اسرائیل علیه ملت فلسطین مرتکب شده است، آپارتاید و تبعیض نژادی است که در طول سال‌های اشغالگری، به شکل‌های مختلف ظهور و بروز داشته است.
جنایت آپارتاید
آپارتاید طبق اساسنامه رُم (مبنای دیوان کیفری بین‌المللی 1998) و کنوانسیون بین‌المللی منع و مجازات جنایت آپارتاید (1973)، به عنوان جنایت علیه بشریت و متشکل از سه عنصر اصلیِ ذیل شناخته شده است:
وجود هدف برای حفظ سلطه یک گروه نژادی بر دیگری؛
وجود یک چارچوب برای سرکوب سیستماتیک یک گروه نژادی توسط دیگری؛
وجود اقدامات غیرانسانی.²

بسیاری از اقدامات رژیم اسرائیل علیه فلسطینیان، مصداق روشن جنایت آپارتاید است که در ادامه، نمونه‌های آن ذکر شده است:

ادغام یهودیان و جداسازی فلسطینیان

رژیم اسرائیل، 6.8 میلیون یهودی اسرائیلی را برای زندگی در کل اراضی اشغال‌شده فلسطین، بیت‌المقدس شرقی و اغلب مناطق کرانه باختری، آزاد گذاشته است. اما چنین حقی را به صاحبان راستین سرزمین فلسطین نداده و 6.8 میلیون فلسطینی را با حربه‌های مختلف از یکدیگر جدا کرده است.

6 میلیون نفر از فلسطینیان که شهروند مناطق اشغال‌شده فلسطین هستند، عملاً از ورود به صدها شهرک یهودی در این مناطق منع شده‌اند. رژیم اسرائیل غالباً این دسته از فلسطینیان را فقط در 3 درصد از زمین‌ها، به طور متمرکز نگه داشته است.
رژیم اسرائیل اقامت 400 هزار فلسطینی را که ساکن بیت‌المقدس شرقی هستند، مشروط و قابل لغو اعلام کرده است! این در حالی است که حقوق اقامت یهودیان اسرائیلی در این محدوده را تضمین نموده‌اند.
7 میلیون فلسطینی که کارت شناسایی مربوط به کرانه باختری را دارند، عملاً از ساخت‌و‌ساز در اکثر اراضی کرانه باختری و ورود به شهرک‌های اسرائیلی منع شده‌اند.
رژیم اسرائیل، خروج از غزه یا زندگی در بخش‌های دیگر اراضی فلسطین (مناطق اشغال‌شده، کرانه باختری و بیت‌المقدس شرقی) را برای 2.1 میلیون فلسطینی که کارت شناسایی مربوط به غزه را دارند، منع کرده است (به استثنای موارد معدود).³

سلطه‌گری و تلاش برای گسترش آن

سیاست‌مداران مختلف اسرائیلی در سال‌های گوناگون، بر سلطه نژادی صهیونیست‌ها در سرزمین فلسطین اذعان کرده‌اند.

منطقه الجلیل: رژیم اسرائیل، چندین‌دهه غصب زمین و برنامه‌ریزی تبعیض‌آمیز احاطه بر مناطق فلسطینی را اجرا می‌کند و از این طریق، رشد جوامع یهودی پیرامون آن را تقویت می‌نماید. مثلاً، «بلاتسل اسموتریچ»، وزیر حمل‌و‌نقل سابق اسرائیل در سال 2019 گفته است: «من می‌خواهم منطقه الجلیل را یهودی‌سازی کنم.»
کرانه باختری: برنامه‌های رژیم اسرائیل، برای دهه‌ها، بر داشتن قلمرو بيشتر برای شهرک‌نشینی یهودیان و محصور‌کردن فلسطینی‌ها در مناطق اختصاصی متمرکز بوده است. مثلاً، بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر کنونی اسرائیل در سال 2020 اظهار داشته است: «این ما هستیم که قوانین امنیتی را دیکته می‌کنیم […] آن‌ها فلسطینی‌های دون‌پایه و مطیع باقی خواهند ماند.»
بیت‌المقدس: «حفظ اکثریت خالص یهودی در شهر» هدفی است که در طرح بازترسیم «نقشه کلی بیت‌المقدس در سال 2000» معین شده است. در راستای این هدف، نسبت جمعیتی شهر بیت‌المقدس تا سال 2020، باید به 60 درصد یهودی و 40 درصد فلسطینی برسد. «تدی کولِک»، شهردار سابق بیت‌المقدس، در سال 1984، در این موضوع گفته است: «من نگرانِ […] رشد اعراب در درون و اطراف بیت‌المقدس هستم.»
غزه: سیاست رژیم اسرائیل به دنبال دورکردن غزه از کرانه باختری و حذف عملیِ 2 میلیون نفر از ساکنان آن از ترازنامه جمعیتی فلسطین است. او قصد دارد تا جمعیت یهودی در بقیه اراضی فلسطین اشغالی به اکثریت تبدیل شود! «شیمون پرز»، نخست‌وزیر اسبق اسرائیل، در سال 2005، در این باره گفته است: «ما به دلایل جمعیت‌شناسی، از غزه جدا می‌شویم.»
نقب: رژیم اسرائیل از به ‌رسمیت‌ شناختن 35 روستای عشایرنشین فلسطینی با 90هزار نفر جمعیت خودداری می‌کند. همچنین او به طور مرتب، خانه‌های عشایر را تخریب می‌نماید تا زمین را برای شهرک‌سازی یهودیان اسرائیلی فراهم بسازد. «آریل شارون»، نخست‌وزیر اسبق اسرائیل در سال 2000، درباره عشایر منطقه نقب گفته است: «آن‌ها ذخایر زمینی کشور را [مانند موش] می‌جَوَند!»⁴

سرکوب سیستماتیک

مقامات اسرائیلی برای حفظ سلطه ساختاری خود بر فلسطینی‌ها، تبعیض‌های گوناگونی علیه آنان در سراسر مناطق تحت اشغال روا می‌دارند. شدت سرکوب در سرزمین‌های اشغالی به ظلم سیستماتیک تبدیل شده است. سرکوب سیستماتیک در بخش‌های مختلف فلسطین به شرح ذیل است:

بیت‌المقدس شرقی: این منطقه، توسط رژیم اسرائیل به سرزمین‌های تحت اشغال ملحق شده است. رژیم اسرائیل در بیت‌المقدس، عملاً قوانین متمایز و جداگانه‌ای را برای شهرک‌نشینان یهودی اسرائیلی و فلسطینیان معین گردانیده است.
کرانه باختری: رژیم صهیونیستی، فلسطینیان کرانه باختری را تحت حاکمیت قوانین نظامی سخت‌گیرانه خود قرار داده است، اما بر شهرک‌نشینان یهودی با قوانین مدنی حکومت می‌کند!
نوار غزه: رژیم اسرائیل، محاصره همه‌جانبه‌ای را بر فلسطینیان غزه تحمیل کرده و رفت‌و‌آمد افراد و کالاها را به داخل و خارج این منطقه شدیداً محدود نموده است.

اقدامات غیرانسانی اسرائیل و تجاوز به فلسطین

مقامات اسرائیلی مجموعه‌ای از تجاوزات و سوءاستفاده‌ها را که بسیاری از آنان، مصداق عملی اقدامات غیر‌انسانی است، علیه فلسطینیان در سرزمین‌های اشغالی روا داشته است. اقدامات غیرانسانی اسرائیلی‌ها در سرزمین فلسطین عبارتند از:

وضع محدودیت‌های سراسری تردد: محاصره غزه، تحمیل نظام مجوز‌گیری، ساخت دیوار حائل در بخشی از سرزمین فلسطین، ایجاد نزدیک به 600 ایست بازرسی و سایر موانع در سراسر کرانه باختری باعث محدودیت‌های سراسری تردد شده است.
مصادره زمین: بیش از 2 میلیون هکتار از زمین‌های کرانه باختری، یعنی بیش از یک‌سوم کل مساحت این منطقه، (از جمله بیت‌المقدس شرقی) توسط رژیم اسرائیل مصادره شده است.
انتقال‌دادن اجباری: برای فلسطینی‌ها کسب مجوز ساخت‌و‌ساز در اکثر مناطق کرانه باختری، از جمله بیت‌المقدس شرقی، عملاً غیرممکن است. به دنبال این سیاست، هزاران خانه در این منطقه ویران شده و منجر به انتقال اجباری و آوارگی ساکنان فلسطینی گردیده است.
محروم‌کردن از حقوق اقامت: تاکنون، بیش از 500 هزار فلسطینی در سرتاسر سرزمین‌های اشغالی از سال 1967، از هویت حقوقی و اقامت خود محروم شده‌اند.
تعلیق حقوق مدنی:7 میلیون فلسطینی در کرانه باختری و غزه، برای چندین‌دهه، از حقوق اولیه مدنی مانند آزادی بیان و تجمع یا حق اظهار نظر در اموری که اکثرشان را تحت تأثیر قرار می‌دهد، محروم هستند.

صندوق‌های بازنشستگی اروپایی از طریق بانک‌های اسرائیلی، در شهرک‌سازی‌های غیرقانونی اسرائیلی‌ها سرمایه‌گذاری می‌کنند.

"اقتصاد اسرائیل در خدمت ظلم و تبعیض" "اقتصاد اسرائیل در خدمت ظلم و تبعیض"