وقتی شرکتها، گروههای ذینفع خاص و ثروتمندان از منابع مالی خود برای تغییر یا تضعیف قوانین استفاده میکنند یا حتی گاهی قوانین یا سیاستهایی را به نفع خود ایجاد مینمایند، همه مردم در آمریکا متضرر میشوند.
لابیگری سرمایهداران در سطوح مختلف قانونگذاری
لابی کردن یکی از رایجترین و شناختهشدهترین روشهایی است که پول میتواند بر مقررات و سیاستها تأثیر بگذارد. گروههای ذینفع خاص در سال 2023 رکورد 4.2 میلیارد دلاری را برای لابی کردن با قانونگذاران فدرال ثبت کردند. همچنین به دلیل محدودیتهای کنگره در سطوح قوانین ایالتی، لابیگران شروع به ریختن پول بیشتر بر سر ایالتها برای رسیدن به آنچه میخواهند کردهاند. از سال 2015، آنها نزدیک به 14 میلیارد دلار برای لابیگری در سطح ایالتی هزینه کردند.
اما چرا لابیگران این همه پول خرج میکنند؟ پاسخ خیلی ساده است: آنها در ازای پولشان انتظاراتی دارند. این مبالغ سرسامآور به لابیگران شرکتها و ذینفعان خاص اجازه میدهد تا مستقیماً بر قانونگذاران و تنظیمکنندهها تأثیر بگذارند. با دسترسی مستقیم به تصمیمگیرندگان، لابیگران میتوانند اطلاعات و پیشنویس قوانینی را در اختیار آنها قرار دهند که مستقیماً از منافع مشتریانشان حمایت کند.


پولپاشی در کمپینهای انتخاباتی
به دست آوردن یک کرسی از مجلس نمایندگان آمریکا به طور متوسط 2 میلیون و به دست آوردن یک کرسی سنا نزدیک به 20 میلیون دلار هزینه دارد . در سال 2020، بیش از 14 میلیارد دلار برای انتخابات فدرال هزینه شد که آن را به گرانترین چرخه انتخابات در تاریخ ایالات متحده تبدیل کرد و پیشبینی میشود که در انتخابات 2024 این رقم به حدود ۱۶ میلیارد دلار رسیده باشد.
پول از طریق کمکهای مالی مستقیم یا PACها به کمپین یک نامزد سرازیر میشود، که به لطف تصمیماتی مانند قانون Citizens United هر فرد میتواند مقادیر نامحدودی پول نقد را برای حمایت یا مخالفت با نامزدها خرج کند. این سیل منابع مالی میتواند مستقیماً موقعیتهای نظارتی نامزدها و مقامات منتخب را تحت تأثیر قرار دهد.
اگر شما کاندیدایی هستید که برای مقامی کاندید میشوید و دیدگاههای نظارتیاش با شرکتها یا گروههای ذینفع خاص مطابقت دارد، ممکن است خود را با پشتوانه مالی قدرتمندی بیابید. اگر دیدگاههای شما مطابقت نداشت، میتوانید شرط ببندید که آنها به حریف شما کمک مالی میکنند.
استخدام نمایندگان سابق در شرکتهای لابیکننده
بر اساس گزارشی در سال 2023 ، بیش از 460 نفر از اعضای سابق کنگره در مشاغل پردرآمد توسط شرکت های لابیکننده به کار گرفته شدند. تعداد بسیار زیادی از اعضای کنگره و کارکنان آنها با تلقی آن به عنوان سکوی پرتاب برای شغل پردرآمد بعدی خود از منصب دولتی سوءاستفاده کردهاند. این فرهنگ در واشنگتن عمیقاً جا افتاده و برای فساد آماده است.
اینها افرادی هستند که از نحوه عملکرد سیستم اطلاعات داخلی مطلع هستند و با مسئولین مختلف در دولت تماس دارند. اکنون، آنها از دانش خودی برای کمک به شرکتها و گروههای ذینفع خاص استفاده میکنند تا قوانین و سیاستها را به نفع خود تغییر دهند.
این نمایندگان سابق که بین نقشهای دولتی و پستهای بخش خصوصی جابهجا میشوند، بخشی از پدیدهای هستند که به عنوان «درب گردان» شناخته میشود و میتواند منجر به شکلی از «بنبست نظارتی» شود که در آن مقررات یا سیاستها توسط کسانی شکل میگیرد که قبلاً در صنایع تحت نظارت کار میکردند یا خواهند کرد.


منابع مالی، مهمترین مولفه برای رقابت
نمایندگان میتوانند حداکثر 30 ساعت در هفته را صرف جمعآوری کمکهای مالی کنند. این باعث میشود که آنها زمان کمتری برای ملاقات با رأیدهندگان داشته باشند و در واقع کار قانونگذاری خود را انجام دهند. از طرفی قوانین و مقررات متراکم، پیچیده و مملو از موارد قانونی هستند که هر عضو کنگره در همه چیز آن متخصص نیست. این یک فرصت برای صنایعی است که میتوانند:
- طرحهای پژوهشی را تامین مالی کنند و دادههای مورد نظر خود را همراه با خلاصههای مدیریتی به سیاستگذاران ارائه دهند.
- اندیشکدههایی را تأمین مالی کنند که میتوانند سیاستهای عمومی و چارچوبهای نظارتی را طراحی کنند که با منافع آنها هماهنگ باشد.
- تجزیه و تحلیل های اقتصادی را که میتواند تأثیرات منفی بالقوه مقررات بر مشاغل یا اقتصاد را برجسته کند، ارائه دهند.
- کمپینهای تبلیغاتی راهاندازی کنند و پوشش رسانهای را به دست آورند تا مسائل را به گونهای که از منافع آنها حمایت کند و افکار عمومی را به سمتشان سوق دهد، تنظیم کنند.
اگر همه چیز شکست بخورد، دادگاه وجود دارد. صنایع با منابع مالی قابل توجه میتوانند مقررات یا سیاستهایی را که دوست ندارند در دادگاه به چالش بکشند، که میتواند منجر به تغییرات یا تاخیر در اجرای مقررات شود.
سخنرانی انفجاری جفری ساکس در پارلمان اتحادیه اروپا
بدون دیدگاه